Het autobiografische Je moet het durven is het ontroerende verslag van een zoektocht naar levensgeluk. Bij Esther RadstaakBrookman (1967) werd op twaalfjarige leeftijd een kiemceltumor vastgesteld. Ze geneest na een zware ziekteperiode van twee jaar. Esther wordt apothekersassistent, trouwt en krijgt een gezonde dochter. Wanneer haar dochter bijna twaalf is, komen alle traumatische ervaringen die Esther in haar jeugd heeft opgedaan genadeloos boven. Ze verliest de greep op haar bestaan en vervreemdt van zichzelf. Ten einde raad zoekt ze hulp. In een langdurige psychotherapie met tientallen EMDR-sessies, herondekt ze zichzelf. Dit boek zal ouders helpen boven hun verdriet uit te stijgen. Artsen en verpleegkundigen krijgen de kans zichzelf te zien door de ogen van een kind. Maar het meest waardevolle is dat mensen met vergelijkbare traumatische ervaringen moed kunnen putten uit Esthers uiteindelijke overwinning.
Il n'y a pas encore de discussion sur ce livre
Soyez le premier à en lancer une !
"On n'est pas dans le futurisme, mais dans un drame bourgeois ou un thriller atmosphérique"
L'auteur se glisse en reporter discret au sein de sa propre famille pour en dresser un portrait d'une humanité forte et fragile
Au Rwanda, l'itinéraire d'une femme entre rêve d'idéal et souvenirs destructeurs
Participez et tentez votre chance pour gagner des livres !
