Las Bastidas Blancas, subrevivença d'un vilatge ancian, sus l'espatla d'una colina ancolada sus la Montanha de Lura. Lo pais del vent, de l'èrm e de la salvatgina. Son dotze a demorar dins aquel maine de Provença Nauta : qualques cerealas, d'olivedas, de la frucha e los legums de l'òrt per viure cossi quicòm ; e l'aiga que Lura n'es la garanta secretosa.
Dempuèi que Janet, lo decan, es tombat paralisat, quita pas de desparlar e de repapiar... e las causas s'enverinan : la font tira pas mai, una filheta s'amalautis e lo Jaume, ni per son libre de Raspail, arriba pas de la garir, un caton negre frequenta lo Janet que li parla, los arbres motisson, los òmes daissan lor trabalh. Consultat pel Jaume sus çò que lor conselha de far, lo Janet liura de paraulas incompressibles sus la fòrça granda que baileja tot e vai anientar lor monde, e n'es content. Un novèl auvari se manifèsta : lo fuèc abranda las colinas. S'ensèg una luta africa dels òmes que permet de salvar Las Bastidas. Mas lo Janet, sospechat d'enrabiar la fòrça granda, es totjorn viu e pòt encara aviar una autra malabosena.
Qué far ? Lo tuar ?
Nascut a Manòsca (1895-1970), Joan Giono passèt la vida dins son agre de Provença. Forçat de quitar los estudis a causa de dificultats financièras de la familha, fai l'emplegat dins una banca, ocupacion que li permet de far coneissença amb lo monde paisan e lo pais lèime, pendent sos deplaçaments. En 1921, escriu son primièr libre, Colline, puèi Un de Baumugnes e Regain. Sa literatura embugada de panteïsme, trepada pel diu Pan, s'abalis a doas fonts : en primièr, la Provença, pas la reala, una Provença imaginària, mai veraia que natura que l'autor a sabut ne traire l'autenticitat secretosa, puèi l'antiquitat grèga e sa mitologia.
Lo reviraire : Jacme Fijac es l'autor d'un desenat de libres de subjèctes desparièrs. Passionat de Joan Giono, lo moment vengut, a entreprés la traduccion d'aquel libre. Son de notar los nombroses manlèus a la lenga occitana qu'an de qué susprene en çò d'un autor que presava pas gaire los que l'escrivian, mas que los sovenirs s'èran escrincelats, malgrat el, dins son cap.
Traduction en occitan de « Colline » de Jean Giono, illustrée en NB avec les bois gravés de G. Tcherkessof (édition de 1941).
Il n'y a pas encore de discussion sur ce livre
Soyez le premier à en lancer une !
A gagner : des exemplaires de cette BD jeunesse sur fond de légendes celtiques !
L'autrice coréenne nous raconte l'histoire de son pays à travers l’opposition et l’attirance de deux jeunes adolescents que tout oppose
Mêlant la folie à l’amour, l’auteur nous offre le portrait saisissant d’une « femme étrange » bousculant les normes binaires de l’identité sexuelle
Dans ce recueil de 13 nouvelles, la jeune autrice mexicaine frappe fort mais juste
